ENDOKRINI SISTEM
Žlijezde sa unutrašnjim lučenjem
Endokrinologija
je nauka koja se bavi izučavanjem anatomije, fiziologije
i patologije žlijezda sa unutrašnjim lučenjem .Riječ endokrinologija
je grčkog porijekla i nastaje od riječi "endon" i "
krinein", što u slobodnom prijevodu znači ,oslobađati se
,odnosno izlučivati se u nešto . ,kao i "logos" što
znači raspravljanje. Još je Claude Bernar 1855 prvi ukazao u
svom poznatom predavanju u College de France na pojam "unutrašnja
sekrecija". Većina žlijezda sa unutrašnjom sekrecijom je do
danas poznata ,a to su :
• hipofiza (prednji i zadnji režanj)
• štitasta žlijezda
• paraštitasta žlijezda
• gonade (sjemenik i jajnik)
• nadbubrežne žlijezde(srž i kora)
• endokrini dio gušterače
• pinealna žlijezda (epifiza)
• timus
Funkcije organizma reguliraju dva osnovna kontrolna sistema :
1. nervni sistem
2. endokrini ili hormonalni sistem.
Hormonski sistem djeluje na različite metaboličke funkcije organizma .kontrolirajući
bilo brzinu kemijskih reakcija u ćelijama ,bilo transport materija kroz
ćelijske membrane ,bilo neke druge funkcije kao što su rast ili sekrecija
. Neki učinci hormona djeluju u vrlo kratkom vremenu dok drugima treba
za aktivaciju više vremena ali kada počnu djelovati ,djelovanje traje
više dana ili mjeseci (godina). Između hormonskog i nervnog sistema postoje
brojne međusobne veze.Na primjer; srž nadbubrežne žlijezde i neurohipofiza
luče hormone samo kada ih podraže pogodni nervni impulsi .Adenohipofiza
luči malene količne hormona u stanju mirovanja dok pri povećanju aktivnosti
nervnih ćelija hipotalamusa , luči znatne količine hormona . Već je rečeno
da su produkti žlijezda sa unutrašnjim lučenjem supstance koje se nazivaju
hormoni .Naziv hormon je uveo Starling .Hormon je grčkog porijekla i znači
nadražiti sa namjerom da označi proizvode žlijezde sa unutrašnjim lučenjem
.
Priroda hormona
Hormon je hemijska supstanca koju jedna
ćelija ili grupa ćelija luči u tjelesne tekućine i koja fiziološki djeluje
na druge ćelije tijela . Hormoni se mogu podijeliti na : a.lokalni
hormoni i b.opći hormoni
U lokalne hormone ubrajaju se NR: acetil-holin što se oslobađa na završecima
parasimpatičkih i skeletnih nervnih vlakana ,sekretin što se oslobađa
u zidu dvanaestopalačnog crijeva a potom krvlju prenosi do gušterače gdje
uzrokuje vodenastu sekreciju , holecistokinin što se oslobađa u tankom
crijevu te se prenosi do žučnog mjehura gdje izaziva kontrakciju ;kao
i mnogi drugi .Očigledno je da ovi hormoni djeluju lokalno ,pa odatle
i ime lokalni hormoni . Opći hormoni su oni koje luče posebne endokrine
žlijezde ,a prenose se putem krvi i izvode fiziološka djelovanja na udaljenim
mjestima tijela. Malen broj općih hormona utječe na sve ili gotovo sve
ćelije tijela .Tako djeluje hormon rasta adenohipofize i tireoidni hormon
štitnjače .Ostali hormoni djeluju mnogo više na neka specifična tkiva
nego na druga. Na primjer ,kortikotropin iz adenohipofize specifično podražuje
koru nadbubrežne žlijezde ,a hormoni ovarija (jajnika) djeluju na endometrij
materice (uterusa).Tkivo na kojem se ispoljava specifično djelovanje hormona
naziva se ciljno tkivo ("target " tkivo ) .
Lučenje hormona je uvijek optimalno .Ovome najviše doprinosi negativna
povratna sprega koja regulira način i količinu lučenja hormona .
Negativna povratna sprega u kontroli sekrecije hormona
Različitim kliničkim ispitivanjima je primjećeno , da se
sekrecija nekog hormona počinje smanjivati odmah čim taj hormon počne
ispunjavati fiziološku funkciju .Tome je razlog negativna povratna sprega
.
Svaka žlijezda sa unutrašnjim lučenjem ima težnju da vrši prekomjernu
sekreciju hormona . Ali ,čim hormon obavi normalan fiziološki učinak ,
prenosi se žlijezdi na neki način obavijest da se sekrecija obustavi .Obrnuto
,luči li žlijezda premalo hormona ,fiziološki učinci tog hormona će se
smanjiti .Zbog toga se inhibicijsko djelovanje povratnom spregom smanjuje
,a to dozvoljava žlijezdi da ponovno započne lučenje adekvatne količine
hormona .Na taj se način sekrecija svakog hormona kontrolira u skladu
sa potrebama tijela u pogledu tog hormona . Hormoni su po kemijskom sastavu:
1. Steroidi
a. Kora nadbubrežnih žlijezda (kortikosteroidi,aldosteron,estrogeni,progesteron).
b. Sjemenik (testosteron,estrogeni)
c. Jajnik (estrogen,progesteron)
2. Proteini i polipeptidi
a. Prednji režanj hipofize (Polipeptidi - ACTH( adrenokortikotropni
hormon ) ,STH( somatotropni hormon - hormon rasta) , LTH (luteotropni
hormon -podstiće razvoj žutog tijela ) , MSH (melanostimulirajući hormon
-podstiće razvoj melanocita -pigmentne ćelije) , Glikoproteini -TSH (tireostimulirajući
hormon ), FSH (folikulostimulirajući hormon ),LH (luteinizirajući hormon)
b. Zadnji režanj hipofize (oktapeptidi)-vazopresin,oksitocin.
c. Paraštitne žlijezde: parathormon.
d.Štitasta žlijezda : tiroksin,trijodtironin,tireokalcitonin.
e. i drugi .
3. Amini male molekulske težine
a.Hormoni srži nadbubrežne žlijezde (kateholamini -adrenalin
i noradrenalin).
4. Nezasićene masne kiseline : prostaglandini.
ŠTITNA ŽLIJEZDA - GLANDULA THYREOIDEA
Sinonimi: Štitnjača, štitasta žlijezda,
štitna žlijezda
Štitnjača je žlijezda sa unutrašnjim lučenjem čiji
hormoni imaju udjela u funkcionisanju cijelog tijela .
• Embriologija:
Štitnjača nastaje iz sluznice ždrijela u četvrtoj sedmici
embrionskog života .
• Anatomija:
Štitna
žlijezda je neparna žlijezda smještena u prednjem donjem dijelu vrata
, ispred grkljanja a iznad grudne kosti.
Teška je 20-40 g , ima dva režnja povezana središnjim suženim
dijelom što joj daje oblik slova H. Kod novorođenčadi njena težina iznosi
1-3g ,a kod odraslih varira od 10-20-40g.Žlijezda je veća u vrijeme menstruacije
kao i za vrijeme trudnoće .Kod sjevernih naroda štitnjača je teža nego
kod naroda koji žive na jugu .
Štitna žlijezda je spojena vezama sa okolnim organima i tkivima , tako
da može pratiti podizanje i spuštanje grkljana i dušnika .
Tireoideja se dijeli na više režnjeva:dva bočna režnja (desni i lijevi
),suženje (isthmus ) i piramidni režanj koji predstavlja nestalni dio
žlijezde .Ponekada mogu postojati nestalne ,sporedne ili akcesorne štitne
žlijezde koje predstavljaju čvrsto tkivo ,a koje su udaljene od režnjeva
žlijezde .
Inače štitna žlijezda je izdjeljena vezivnim tkivom na veliki broj režnjića.Svaki
režnjić se dijeli na izvjestan broj mješkova (folikula) koji su ispunjeni
koloidom .Veličina folikula je različita a međusobno su razdvojeni vezivnim
tkivom ,krvnim i limfnim sudovima .Štitna žlijezda je dobro prokrvljen
organ , koji se snabdjeva krvlju preko gornje i donje tireoidne arterije
a ponekada i preko nestalne arterije štitne žlijezde .Venska drenaža se
obavlja preko tri venska stabla i to preko gornje , donje i srednje vene
štitnjače .
• Fiziologija štitne žlijezde
Štitna žlijezda čovjeka je specifičan organ odgovoran za izgradnju aktivnih
hormonskih supstancija , koje se inače mogu stvarati i u drugim tkivima
u sasvim malim količinama . Osnovna funkcija štitne žlijezde je spajanje
joda sa proteinom u izgradnji hormona .
Osnovni produkti tireoidne žlijezde su hormoni :
-Tiroksin (T4)
-Trijodtironin (T3)
-Tireokalcitonin (TCT)
Za normalno stvaranje tireoidni hormona čovjeka potreban je dnevni unos
joda u organizmu u količini od 100-200 mikrograma .(dug).Dva su glavna
izvora joda u organizmu : jod dobven iz unijete hrane i vode (male količine
joda se apsorbiraju preko pluća i kože),i jod dobiven razgradnjom i dejodinacijom
hormona i neorganskih jodnih jedinjenja .Sama sinteza hormona odvija se
u četiri faze .Peta faza predstavlja lučenje već sintetiziranih hormona
. Membrane tireocita(ćelije štitne žlijezde) ima sposobnost za uvlačanje
joda unutar ćelije putem aktivnog sistema tzv, jodne pumpe .Aktivan transport
joda je potreban zbog nesrazmjere joda u serumu i joda u ćeliji (odnos
1:20) .Za uvlačenje joda u ćeliju troši velika količina energije koja
se dobije iz adenozin trifosfata (ATP).Uvlačenje joda stimuliše i tireotropni
hormon (TSH) . Oslobađanje joda iz jodida obavlja se u ćeliji .Neaktivni
oblik joda se pretvara u reaktivni oblik pomoću vodonik peroksida kao
oksidativnog sredstva i peroksidaze kao katalizatora .Zatim slijedi jodinacija
tirozina , to jest aktivni jod se vezuje za tirozin .Tako se formira monojodtirozin
(MJT) i dijod tirozin (DJT) u tireoglobulinskim molekulama ..Ovi jodinisani
tirozini su fiziološki neaktivni ,ali kada se dva molekula DJT spoje nastaje
T4 (tiroksin),a ako se spaja jedan molekul MJT sa jednom molekulom DJT
nastaje T3 (trijod tironin).radikali koji ,ukoliko se ne spoje u odgovarajući
hormon , dejodišu se putem specifičnih enzima ,a oslobođeni jod se najvećim
dijelom koristi za ponovnu sintezu hormona . T3,T4 oslobađaju se iz tireoglobulinskih
molekula putem enzima , a da bi ušli u cirkulaciju vežu se se za proteine
plazme ,uglavnom alfa globuline (tiroksin se vezuje za globuline (TBG),a
znatno manje za prealbumin .Postoji veći afinitet TBG za T4 nego za T3
.Postoji samo mala količina slobodnog tiroksina u krvi i ona je fiziološki
aktivna .T3 i T4 pošto uđu u ćeliju dejodišu se, a slobodni jod se koristi
za sintezu ili se eliminiše mokračom .
• Način regulacije sekrecije hormona štitne žlijezde
Lučenje hormona reguliše se prema odgovarajućoj potrebi organizma.Regulatorni
mehanizam je usko povezan sa sekrecijom TSH (tireotropni hormon).Tako
,ako je koncentracija T4 u krvi smanjena ,ovo smanjenje dovodi do stimulacije
adenohipofize na veće lučenje TSH .Povećano lučenje TSH utječe na tireoideju
na povećano izlučivanje T3 i T4 kako bi se zadovoljile potrebe organizma
.Ako su koncentracije T4 u krvi prešle granicu potreba organizma ,onda
dolazi do inhibitornog utjecaja na lučenje TSH . Napokon nameće se zaključak
o postojanju povratne sprege između hormona štitne žlijezde i TSH koji
stvara adenohipofiza . Lučenje TSH i njegova sinteza su pod kontrolom
TRH (tireotropin rilizing hormon ) koji se stvara u hipotalamusu . Za
normalno lučenje štitne žlijezde potrebno je da je očuvana hipotalamusno.hipofizno-tireoidna
osovina .
• Uloga hormona štitne žlijezde (T3 i T4 )
Djelovanje hormona štitne žlijezde nije trenutačno .Kliničkim ispitivanjem
je ustanovljeno da je na primjer za djelovanje tiroksina(T4) potreban
duži latentni period kada nema djelovanja na metabolizam čovjeka ,a kada
počne djelovanje ono se povećava , te dostiže maksimum djelovanja tek
oko 12 dana od uzimanja tiroksina .U kasnijem periodu djelovanje se postepeno
smanjuje što može trajati između 15 i 60 dana . Hormoni štitne žlijezde
imaju važnu ulogu u regulaciji metabolizma: a.Povećavaju bazalnu potrošnju
kisika i stvaranje topline, povećavaju sintezu bjelančevina, povećavaju
minutni volumen srca, ubrzavaju razgradnju kolesterola
i smanjuju njegovu količinu u tijelu, povećavaju metaboličko odstranjivanje
steroidnih hormona, vitamina B i mnogih lijekova. b.Drugi glavni učinak
hormona štitaste žlijezde odnosi se na rast i sazrijevanje. Kod ljudi
potiču okoštavanje, rast kosti u dužinu, potiču stvaranje hormona rasta,
sudjeluju u razvoju središnjeg živčanog sustava. Potiču budnost, žustrost,
reagiranje na različite podražaje, osjet sluha, osjećaj gladi, pamćenje
i sposobnost učenja.
Normalan osjećajni život također ovisi o primjerenoj dostupnosti ovih
hormona .
Važnu ulogu imaju i u razmnožavanju i reproduktivnim funkcijama muškarca
i žene, održavanju normalne trudnoće itd.
Djelovanje tiroksina na metabolizam pojedinih hranljivih materija
Ad.a.1. Djelovanje na metabolizam ugljenih hidrata
Tiroksin djeluje na metabolizam ugljenih hidrata na dva načina : prvo pospješuje
apsorpciju glukoze iz probavnog trakta i , drugo povećava razgradnju glukoze
u ćelijama .
Ad.a.2 Djelovanje na metabolizam masti
Djelovanje na metabolizam masti je indirektno i to na taj
način što se poslije konzumiranja ugljenih hidrata skraćuje period razlaganja
ugljenih hidrata a kako tijelu treba energija ona se dobija povećanim
razlaganjem masti .Ukoliko bolesnik uzima prevelike količine ugljenih
hidrata i pored davanja tiroksina , dolazi do odlaganja masti u tkiva
.U slučaju da se uzima nedovoljno ugljenih hidrata dolazi do mobilizacije
masnih kiselina te stvaranja energije anaerobnim metabolizmom iz masti
.
Veće količine tiroksina u krvi smanjuju količinu masti koja se nalazi
u krvi .,a smanjuje i količinu masti u jetri .Obrnuto ,smanjenje količine
tiroksina u krvi povećava količinu masti koje kolaju krvlju i to holesterola,
fosfolipida i triglicerida .,a mast će se prekomjerno odlagati u jetri
.
Ad.a.3.Djelovanje tiroksina na metabolizam proteina
Tiroksin pospješuje i anabolizam i katabolizam proteina
zbog povećane aktivnosti enzima u ćelijama .S obzirom da tiroksin pospješuje
metabolizam ugljenih hidrata i masti za produkciju energije ,u slučaju
smanjene rezerve pomenutih supstanci tiroksin pospješuje iskoristljivost
bjelančevina za proizvodnju energije .
Ad.a.4.Djelovanje na metabolizam vitamina
Kako tiroksin povećava količinu mnogih i različitih enzima
u čijoj izgradnji sudjeluju vitamini ,to tiroksin povećava potrebu za
vitaminima . Secernira li se tiroksin u većoj količini nastaje deficit
vitamina .Razvoju deficita najviše podliježu tiamin (B1 vitamin),B12,u
manjoj mjeri ostali vitamini B kompleksa (B6,PP faktor i vitamin C ).Manja
količina tiroksina je potrebna za pretvaranje provitamina A u vitamin
A , te kod bolesnika sa smanjenim lučenjem tiroksina dolazi do noćnog
slijepila i kseroftalmije .
Djelovanje tiroksina na različite procese u organizmu
Ad.b.1. Djelovanje na bazalni metabolizam
Budući da tiroksin povećava metabolizam većine ćelija u tijelu (izuzev mozga,slezene,retine
i pluća),pretjerane količine tiroksina dovode do povećanja bazalnog metabolizma
i do 100 % u odnosno na normalno lučenje tiroksina .Kod hipertireoze bazalni
metabolizam se povećava za 40-60% .a kod hipotireoze bazalni metabolizam
se također smanjuje za 40-50 % . Sl.3 Prikazuje kakav je odnos između dnevnih
potreba za tiroksinom i bazalnog metabolizma .Potrebne su extremne količine
tiroksina da bi se izazvao visok bazalni metabolizam .
Ad.b2. Djelovanje hormona na tjelesnu težinuAko se stvaranje tiroksina jako
poveća ,tjelesna težina će gotovo uvijek opadati ,a ako se njegovo stvaranje
jako smanji ,tjelesna težina će gotovo uvijek rasti .Ako su promjene u stvaranju
tiroksina umjerene tjelesna težina neće se baš uvijek promijeniti .S obzirom
da tiroksin povećava apetit , ponekad može prevagnuti povećani metabolizam.
Ad.b.3 Djelovanje na kardiovaskularni sistem
Tiroksin povećava metabolizam ,pa tkiva trebaju više hranljivih materija
.Zato se kod hipertireoze i hipotireoze (samo obrnuto ) javljaju promjene
na kardiovaskularnom sistemu :
1.Protok krvi i minutni volumen kod hipertireoze su u porastu ,dok je
kod hipotireoze protok krvi i minutni volumen umanjen .
2.Frekvenca rada srca kod porasta metabolizma (hipertireoza) je ubrzana
, dok je kod hipotireoze frekvenca rada srca usporena .
3. Kod hipertireoze volumen krvi je u porastu vjerovatno zbog vazodilatacije
krvnih žila dok je kod hipotireoze volumen krvi u opadanju ..
4.Primjetan je porast arterijskog pritiska zbog porasta minutnog volumena
(hipertireoza). 5.Umjereni porast razine tiroksina povećava snagu srca
u sistoli .Kod ekstremnog porasta koncentracije tiroksina dolazi do slabljenja
snage srca u sistoli (katabolizam bjelančevina u srčanom mišiću sa dekompenzacijom
srca).
Ad.b4. Djelovanje hormona na disanje
Zbog porasta metabolizma ,potrošnje kiseonika ,aktiviraju se svi mehanizmi
koji dovode do povećanja frekvence disanja i dubine disanja .
Ad.b.5.Djelovanje hormona štitne žlijezde na probavni trakt
Tiroksin povećava apsorpciju hranljivih materija,povećava lučenje probavnih
sokova,povećava motilitet gastrointestinalnog trakta .Kao posljedica pojačane
aktivnosti štitaste žlijezde javlja se proljev .Kada tiroksina nema nastaje
zatvor .
Ad.b.6.Djelovanje na centralni nervni sistem
Tiroksin ubrzava rad mozga .izaziva extremnu nervozu,zabrinutost ,tjeskobu
i paranoju .Kod hipotireoze rad mozga je usporen ,pacijenti su bezvoljni
,usporenog mišljenja i djeluju više pospano i umorno .
Ad.b.7.Djelovanje na funkciju mišića
Pojačane aktivnosti tiroksina izazivaju mišićni tremor (podrhtavanje
prstiju ).
• Uloga tireokalcitonina
Parafolikularne ćelije štitne žlijezde ("C" ćelije) stvaraju
tireokalcitonin .Ovaj hormon smanjuje koncentraciju Ca (kalcija) u plazmi
.Lučenje ovog hormona nije pod kontrolom prednjeg režnja hipofize .Fiziološka
uloga ovog hormona je sprečavanje hiperkalcijemije koju bi prouzrokovao
parathormon (hormon paraštitne žlijezde ) .Hiperkalcijemija je direktan
podsticaj za lučenje kalcitonina dok hipokalcijemija inhibiše sintezu
ovog hormona . Kalcitonin postiže svoj hipokalcijemički efekat inhibicijom
resorpcije kosti .Normalna koncentracija kalcija u plazmi je rezultat
sinergijskog djelovanja tireokalcitonina i parathormona .
• Odnos štitne žlijezde i drugih endokrinih žlijezda
Povećano lučenje tiroksina povećava sekreciju većine drugih endokrinih
žlijezda .Tako zbog povećanog metabolizma,utroška glukoze povećava lučenje
inzuline .Tiroksin povećava mnoge metaboličke aktivnosti vezano za stvaranje
kosti , zbog čega povećava potrebu za paratireoidnim hormonom .
Ad.1.Djelovanje tiroksina na lučenje hormona nadbubrežne žlijezde
Tiroksin povećava lučenje glukokortikoida iz kore nadbubrežne žlijezde
na slijedeći način . Tiroksin inhibira lučenje TSH(tireotropina) iz adenohipofize
,usljed čega nastaje povećano lučenje ACTH koji povećava lučenje glukokortikoida
u nadbubrežnoj žlijezdi .
Ad.2.Djelovanje tiroksina na spolne žlijezde
Za normalno funkcionisanje spolnih žlijezda potrebno je normalno lučenje
tiroksina.
Kod muškaraca se gubi libido ukoliko tiroksina nema a ako tiroksina ima
previše nastaje
impotencija .
U žena ako nema dovoljno tiroksina nastaje menoragija(pretjerano krvarenje)
i polimenoreja. (učestalo krvarenje).U nekih žena mogu menstruacije postati
neredovite .a katkada ih nema (amenoreja).Kod hipotireoidnih žena libido
opada .Kod hipertireoidnih žena javlja se oligomenoreja( znatno manje
krvarenje) ,a katkad nastaje i amenoreja .
• Dijagnostički algoritam za ispitivanje štitne žlijezde
1.Anamneza-klinički pregled
2.Hematološki testovi: SE,KKS,Hb.Fe
3.Biokemijskitestovi : Šuk.hepatogram,urea,kreatinin,holesterol.trigliceridi
.
4.Hormonalni status štitne žlijezde: Određivanje T3,T4,TSH.
5.Testovi sa radiaktivnim jodom J 131.Svi ovi testovi se dijele na:
a.Serološke testove (testovi za dokazivanje antijela protiv ćelija tireoideae)
b.Testovi za funkcionalno ispitivanje štitne žlijezde - testovi za ispitivanje
neorganske faze
metabolizma joda (fiksacija,klirens,eliminacija joda mokračom ),testovi
za određivanje
radiokativnog joda J 131 vezanog za plazmine bjelančevine (PBJ),zatim
test vezivanja tireoidnih
hormona za plazmine bjelančevine (TBG), test za dokazivanje tireohipofizne
veze ,stimulacioni
testovi i drugi testovi .
5.Ultrazvuk
6.Scintigrafija štitaste žlijezde (ispitivanje morfologije i topografije
žlijezde sa J 131.) Ova dijagnostička metoda služi za prikazivanje građe
i funkcije štitnjače.
Gama-kamerom se prikazuje nakupljanje i organifikacija tehnecij-99m-pertehnetata
i radioaktivnog joda. Najvažnije primjena scintigrafije štitnjače je za
procjenu napipanog čvora. Čvorovi se prema ovom prikazu dijele na
- " hladne", odnosno nefunkcionalne koji nakupljaju radiofarmak
slabije od okolnog tkiva
- "vruće", odnosno funkcionalne, koji se intenzivnije prikazuju
od okolnog tkiva
Scintigrafija štitnjače daje podatke o veličini strume ili čvora u štitnjači,
položaju tkiva štitnjače na vratu i ispod prsne kosti, tkivu štitnjače
na drugim mjestima u tijelu te o ostatnom tkivu štitnjače nakon terapije,
za dijagnozu difuzne hipertireoze (Basedowljeva, Gravesova bolest), subakutnog
tireoiditisa, apscesa, Hashimotova tireoiditisa.
7.Citološko ispitivanje.
8.Biopsija žlijezde sa patohistološkim ispitivanjm
• Normalni rezultati testova funkcije štitnjače
Normalne vrijednosti ponešto se razlikuju kod pojedinih laboratorija,
isto kao i mjerne jedinice koje se koriste za opisivanje vrijednosti rezultata.
Na nalazu testova štitnjače obično su navedene pronađene vrijednosti kod
pacijenta kao i normalne (referentne) vrijednosti koje laboratorij koristi.
Boldirani testovi se rade rutinski dok se ostali testovi rade na klinikama
za endokrinologiju .
ZAKLJUČAK
Endokrinologija je nauka koja se bavi izučavanjem anatomije,fiziologije
i patologije žlijezda sa unutrašnjim lučenjem .Riječ endokrinologija je
grčkog porijekla i nastaje od riječi "endon" i " krinein",što
u slobodnom prijevodu znači ,oslobađati se ,odnosno izlučivati se u nešto
. ,kao i "logos" što znači raspravljanje .
Većina žlijezda sa unutrašnjom sekrecijom je do danas poznata ,a to su
:
• hipofiza (prednji i zadnji režanj)
• štitasta žlijezda
• paraštitasta žlijezda
• gonade (sjemenik i jajnik)
• nadbubrežne žlijezde(srž i kora)
• endokrini dio gušterače
• pinealna žlijezda (epifiza)
• timus
Funkcije organizma reguliraju dva osnovna kontrolna sistema :
a.nervni sistem
b.endokrini ili hormonalni sistem.
Ova dva kontrolna sistema regulacija funkcija u organizmu često ne djeluju
odvojeno već je među njima prisutna korelacija .
Produkti žlijezda sa unutrašnjim lučenjem su supstance koje se nazivaju
hormoni . Njihova uloga , prema današnjim saznanjima medicinske nauke
, je najvećim dijelom ispitana a mnogi se i sintentski dobijaju što ima
veliki značaj prilikom liječenja bolesnika .
Da bi zadovoljio funkcije neophodne za funkciju cijelog tijela organizam
teži da produkti endokrinih žlijezda-hormoni budu u optimalnim vrijednostima
.Regulacija lučenja hormona žlijezda sa unutrašnjim lučenjem vrši se putem
negativne povratne sprege .
Jedna od žlijezda sa unutrašnjim lučenjem čiji produkti djeluju na na
funkciju cijelog organizma jer štitna žlijezda .
Štitna žlijezda je neparna žlijezda smještena u donjem dijelu vrata ,ispred
dušnika a iznad grudne kosti . Težina žlijezde je od 10-40g . Štitna žlijezda
luči :
- trijodtironin (T3)
- tiroksin (T4) i
- tireokalcitonin .
Hormoni štitne žlijezde imaju važnu ulogu u regulaciji metabolizma: a.Povećavaju
bazalnu potrošnju kisika i stvaranje topline, povećavaju sintezu bjelančevina,
povećavaju minutni volumen srca, ubrzavaju razgradnju kolesterola i smanjuju
njegovu količinu u tijelu, povećavaju metaboličko odstranjivanje steroidnih
hormona, vitamina B i mnogih lijekova. b.Drugi glavni učinak hormona štitaste
žlijezde odnosi se na rast i sazrijevanje. Kod ljudi potiču okoštavanje,
rast kosti u dužinu, potiču stvaranje hormona rasta, sudjeluju u razvoju
središnjeg živčanog sustava. Potiču budnost, žustrost, reagiranje na različite
podražaje, osjet sluha, osjećaj gladi, pamćenje i sposobnost učenja.
Normalan osjećajni život također ovisi o primjerenoj dostupnosti ovih
hormona .
Važnu ulogu imaju i u razmnožavanju i reproduktivnim funkcijama muškarca
i žene, održavanju normalne trudnoće itd. Lučenje hormona štine žlijezde
je pod nadzorom prednjeg režnja hipofize .Osovina TSH-štitna žlijezda
(T3.T4)-TSH .Regulacija se vrši putem negativne povratne sprege. Zbog
razvoja medicinske nauke , različitih tehnologija i informatike današnja
saznanja o štitnoj žlijezdi ,njenoj anatomiji,fiziologiji i dijagnostici
su značajno uznapredovala , tako da je većina patofizioloških promjena
na štitnoj žlijezdi poznata i dostupna zdravstvenoj struci tako i široj
čitalačkoj publici . Bolesti štitne žlijezde su poslije rata u BiH u značajnom
porastu (posebno se to odnosi na porast malignih oboljenja štitnjače kao
i porast oboljelih od autoimunog tireoiditisa ) . Razlog tome je promjenjen
način života , svakodnevni stres , radijacija,korištenje lijekova koji
smanjuju ili povećavaju resorpciju joda i sl. .Žene imaju veću sklonost
obolijevanja od bolesti koje napadaju štitnu žlijezdu a posebno je povećan
rizik od obolijevanja karcinoma štitne žlijezde za žene dobi >45 godina
kako je to pokazano na slici broj 9. Ne treba zanemariti intenzivan razvoj
polikliničkih i bolničkih dijagnostičkih kapaciteta,njihova dostupnost
većini građana što je dovelo do ranijeg otkrivanja bolesti štitne žlijezde
, njihovog adekvatnog liječenja . Danas možemo reći da i pored svekolikog
utjecaja hormona štitne žlijezde na cijeli organizam , oboljenja štitnjače
se skrining pretragama ,pravilnom dijagnostikom , terapijom i praćenjem
mogu držati pod kontrolom ćime se produžava životni i radni vijek oboljelog
uz visok standard kvalitete života .
Literatura
1.Stefanović i suradnici ,Interna medicina
2.Stefanović i suradnici ,Klinička fiziologija
3.Sodeman ,Patološka fiziologija
4.Guyton ,Medicinska fiziologija
5.L. Wartofsky. Bolesti štitnjače u: Harrison Principi interne medicine,
ur: Ž. Ivančević i sur. Placebo, Split 1997.
PROČITAJ
/ PREUZMI I DRUGE SEMINARSKE RADOVE IZ OBLASTI:
|
|
preuzmi
seminarski rad u wordu » » »
Besplatni
Seminarski Radovi
|