Inteligencija (Makedonski) | seminarski diplomski

Ovo je pregled DELA TEKSTA rada na temu "Inteligencija (Makedonski)". Rad ima 13 strana. Ovde je prikazano oko 500 reči izdvojenih iz rada.
Napomena: Rad koji dobjate na e-mail ne izgleda ovako, ovo je samo DEO TEKSTA izvučen iz rada, da bi se video stil pisanja. Radovi koje dobijate na e-mail su uređeni (formatirani) po svim standardima. U tekstu ispod su namerno izostavljeni pojedini segmenti.
Uputstvo o načinu preuzimanja rada možete pročitati OVDE.

ДЕФИНИРАЊЕ И ПРИРОДА НА
ИНТЕЛИГЕНЦИЈА
Постојат индивидуални разлику во успешно мислење и начин на мислење. За тие разлики се зборува понекогаш како на пример некои светски песихолози како разлики во својство на умот или својство на мислење. Како најважни својства на мислење во кој постојат индувидуални разлики се спомнуваат: еластичност, критичност, самосталност, конкретност, ширина, длабочина и брзина на мислење.
За спомнатите својства на умот зборуваат авторите, кои ги наведуваат, повеќе на основа на воопштување од свакојдневното искуство, а помалку на основа на системско истражување на индивудуални разлики од способност и начин на мислење. Системски се обидуваат да утврдат причини за индивидуални разлики во успешноста на мислење и во начини на мислење испитување на интелигенцијата и нејзини природи.
Индивидуалните разлики во успешноста на мислење редовно се означува како разлика во интелигенција. Интелигенцијата различно се дефинира: како способност да се научи ново и дотогаш непознато; како способност за формирање апстрактни поимови и за апстрактно мислење; како способност за прилагодување и снаоѓање во нови ситуации. Најчесто се наведува одредување: интелигенција е способност за снаоѓање во нови ситуации или способност за увидување на битни карактеристики на проблемот, при што старите знаења неможат многу да помогнат доколку не се искористат на нов начин.
Постои спор околу тоа дали интелигенцијата е една единствена способност или се состои од одреден број способности, дали е општа способност која доаѓа до изразување на било која активност која може да се нарече како интелигенција или постојат повеќе независи видови интелигенција. Може да се наведат три сваќања за природа и врска на ови способности. Во текот на проучувањето нa природна интелигенција. Како што работеше Спирман, истакнат значај на единствена општа способност. Потоа преовладуваше сваќање дека за интелигентно однесување значајна улога има одреден ограничен број посебни или примарни способности. Такво мислење застапуваше Терстон. Понатаму истражувајќи ја структурата на интелигенцијата, некои автори пред се Гилгорд, заклучил дека постојат многу голем број различни способности. Со факторска анализа се заклучило дека постојат 150 и повеќе способности.
РАЗВОЈ НА ИНТЕЛИГЕНЦИЈА
Проучувањето на прашањето за развојот на интелигенцијата има торетско и практично значење. Од теоретски аспект тоа овоможува и поодредени сознанија за природата и структурата на интелигенцијата, бидејќи овозможува откривање на начините на појавување на почетоците – корените на интелектуално реагирање и бројните трансформации низ кое детето поминува се доека тој развој не постане стабилен. Практичниот аспект е усште позначаен. При одлуките за упис на дете во училиште, при избор на занимање при што се користат тестови на интелеигенција, значајно е познавањето на интелигенцијата како функција во секој од развојните переиоди (предучилишен адолесцентен период итн).
За развој на интелигенцијата во текот на животот укажуваат бројни психолошки студии. Според Пијаже првите знаци за интелигенцијата се јавуваат кај децата кон крајот на првата година, односно тогаш кога кај детето ќе се појви некоја намера да изврши некоја активност и кога е во состојба да го разлику средството од целта. Се до тој период кај децата се присутни сензомоторни активности. На драбата реагираат со одговор,а притоа да не следи внатрешна обработка на дразбата. Кон крајот на првата година детето е сопособно да ја отстрани пречката за да го земе саканиот предмет, што всушност и прв знак за интелектуално однесување. Развојот на интелигенцијата е постепен во текот на целиот живот. Пијаже (1968,1988) разликува три стадиуми во развој. Период на сензомоторна интелигенција, период на подготовка и организација на конкретните операции и период на формални операции. Основна идеа на овој развоен модел е да покаже дека квантитативните и квалитативните промени во интелигенцијата се одвиваат од конкретно кон апстрактно во јасно одреден и непроменлив развоен низ.
...

CEO RAD MOŽETE PREUZETI NA SAJTU: WWW.MATURSKIRADOVI.NET