Filozofija renesanse | seminarski diplomski

Ovo je pregled DELA TEKSTA rada na temu "Filozofija renesanse". Rad ima 15 strana. Ovde je prikazano oko 500 reči izdvojenih iz rada.
Napomena: Rad koji dobjate na e-mail ne izgleda ovako, ovo je samo DEO TEKSTA izvučen iz rada, da bi se video stil pisanja. Radovi koje dobijate na e-mail su uređeni (formatirani) po svim standardima. U tekstu ispod su namerno izostavljeni pojedini segmenti.
Uputstvo o načinu preuzimanja rada možete pročitati OVDE.

Internacionalni univezitet u novom pazaru
FAKULTET HUMANISTIČKIH NAUKA
SEMINARSKI RAD
Predmet:
Tema: Filozofija renesanse
Novi Pazar
Decembar, 2009
S A D R Z A J
1. Uvod 3
2. Pojam i nastanak renesanse 4
3. Povezanost renesansnog filozofskog duha 5
4. Giordano Bruno 6
5. Renesansna filozofija i Fransis Becon 9
6. Ostali filozofi renesanse 12
7. Zaključak 14
8. Literatura 15
UVOD
U novije doba, naročito od XIX veka, sve češće je potrebno da umetnik svoju ideju obrazloži i kroz pisani program, manifest ili slično, kako bi obajasnio šta je svojom realizacijom želeo da iskaže. Prvi u nizu stilskih pravaca kojim počinje epoha novog doba nosi naziv renesansa, što znači obnova ili ponovno rađanje. Pod tim pojmom podrazumeva se period u arhitekturi, odnosno u svim granama umetnosti, koji počinju od prilike u XIV veku i koji koristi repertoar formi nastalih u klasično doba antike.
Većina istraživača slaže se da se renesansa kao stilski oblik formirala u Frirenci, središnjem delu grada toskane na apeninskom poluostrvu. Firenca, grad - dražava, imala je upravu koji su činili predstavnici moćnih trgovačkih porodica kao što su Mediči Piti, Ručelaj, Stroci i drugi, koji su pre svih drugih u Italiji shvatili značaj novina u raznim oblastima života. Nije međutim, bogatstvo i društveni okvir bilo jedino što je omogućavalo rađanje renesanse. U evropi je tada postojao još čitav niz bogatijih gradova, sa dominantnim građanskim staležom, kao što su bili gradovi u Flandriji ili London u Engleskoj.
Razdoblje renesanse obeležava preporod klasične (grčko-rimske) kulture. Bez obzira što je srednjovekovna kultura nastala na pozitivnim vrednostima antičke kulturne baštine, s pravom možemo reći da je renesansa, s ponovnim oživljavanjem te kulture, u hrišćansku zapadnoevropsku kulturu unela novi pokretački i stvaralački duh. Razvijena samosvest i samopouzdanje omogućili su renesansnim umjetnicima da slobodno biraju uzore, koje nalaze u antici i prirodi, donose zaključke i da ih analitički obrađuju. Stvoreno je racionalno i znanstveno shvatanje sveta i ojačala je individualnost italijanskog i evropskog građanina. Renesansa je oslobodila bujicu stvaralačke energije. Renesansni umetnici bili su istovremeno slikari, kipari, arhitekte, izumitelji i znanstvenici. Upućeni na prirodu, proučavali su optiku i ustanovili zakonitosti linearne i zračne perspektive. Značajan predmet proučavanja umetnika bilo je i ljudsko telo, njegova anatomska struktura, zakoni pokreta i proporcije od kojih zavisi njegova lepota, tako je i crtački stil postao realističniji i prirodniji. To je vreme kada je vladala ideja genijalnog umetnika, pojedinca nadahnutog od Boga, koji je bio uspešan u različitim vrstama umetnosti – univerzalni čovjek (ital. hommo universalis).
POJAM I NASTANAK RENESANSE
...

CEO RAD MOŽETE PREUZETI NA SAJTU: WWW.MATURSKIRADOVI.NET