Tumačenje prava – Pojam i vrste | seminarski diplomski

Ovo je pregled DELA TEKSTA rada na temu "Tumačenje prava – Pojam i vrste". Rad ima 15 strana. Ovde je prikazano oko 500 reči izdvojenih iz rada.
Napomena: Rad koji dobjate na e-mail ne izgleda ovako, ovo je samo DEO TEKSTA izvučen iz rada, da bi se video stil pisanja. Radovi koje dobijate na e-mail su uređeni (formatirani) po svim standardima. U tekstu ispod su namerno izostavljeni pojedini segmenti.
Uputstvo o načinu preuzimanja rada možete pročitati OVDE.

FAKULTET ZA PRAVNO-POLITIČKE STUDIJE
NOVI SAD
SEMINARSKI RAD
TEMA:
Tumačenje prava – Pojam i vrste
Zdravko Jež Milica Petrovič
Decembar, 2011.SADRŽAJ
Pojam, predmet i značaj tumačenja prava …………………………………....… …….3
Vrste tumačenja prava ………………………………………………………………….5
Sredstva tumačenja …………………………………………………………………..…7
Jezičko tumačenje ……………………………………………………………………... 9
Logičko tumačenje …………………………………………………………………… .11
Sistemsko tumačenje ………………………………………………………………… .13
Istorijsko tumačenje ……………………………………………………………………13
Ciljno (teleološko) tumačenje ………………………………………………………….14
Zaključak ………………………………………………………………………………15
Literatura ………………………………………………………………………………16
UVOD
Pojam, predmet i značaj
tumačenja prava
Značajnu ulogu u procesu primene prava predstavlja njegovo tumačenje. Bez njega se ne može pravilno primeniti pravo. Prvo je potrebno protumačiti pravo, a potom ga primeniti. Ako smo dobro protumačili pravo ima puno izgleda da se dobro primeni, te na taj način ostvari pravni poredak. Međutim, pravilnim tumačenjem nismo još obezbedili i dobru primenu prava, jer subjekti iako su dobro protumačili pravo, ne moraju ga i dobro primeniti. Subjekti se mogu ponašati po pravnim normama drugačiije od tumačenja od onoga do čega su došli putem tumačenja. Dobro tumačenje daje polaznu osnovu za pravilnu primenu prava i ostvarenje pravnog poretka. Tumačenje prava je vrsta tumačenja uopšte. Putem tumačenja utvrđuje se značanje mnogih pojava. Ni jedna nauka ne može bez tumačenja. U tumačenju postoje dve strane. One mogu imati po jednog, a i više subjekata. Jedna strana saopštava sadržaj svoje psihe, a druga saznaje to saopštenje i tumači ga. Prva strana je tvorac sadržaja psihe, a druga tumači. Tvorac stvara pravo, odnosno pravne norme koje čine pravo, a tumač ih saznaje i utvrđuje njihov smisao, tumači ih. Ako se u procesu tumačenja došlo do jednog tumačenja nije bilo više, ne može se odmah znati da li je to značenje i pravno značenje pravne norme. U tumačenju je potrebno utvrditi, u stvari, pravo značanje, pravi smisao pravne norme.
Iz samog pojma tumačenja prava, da se videti i složenost i težina tumačenja. U tom procesu potrebno je raznim sredstvima protumačiti pravnu normu, doći do značenja i utvrditi u tome pravo značenje, značenje koje odgovara cilju pravne norme, u krajnjoj liniji interesu države. Sva složenost i težina procesa tumačenja sagledava se naročito pri činjenici da je pravo vrlo složeno, da reguliše mnogobrojne i raznovrsne društvene odnose, da su pravne norme povezane, te da se u tumačenju iako tumači određena norma, ne može norma odvojiti već naprotiv povezuje se sa drugim normama i u toj povezanosti u određenom smislu tumači. Da bi se pravna norma pravilno protumačila, potrebno je dobro poznavanje prava kao i drugih nauka sa kojima je pravo povezano, a naročito društvo čiji se odnosi regulišu pravom. Pored toga potrebna je izvesna praksa, tehnika, rutina. Iskusni sudija će se sa puno znalačke snalažljivosti i veštine pristupiti tumačenju i doći do rezultata, nego što će to uraditi početnik i laik. Tumačenje se inače vrši svakodnevno, prosto neosetno. Tek kada su složena pitanja, kada dođe do spora, proces tumačenja je naročito vidljivi. Tada se pravna norma različito tumači, rečima se daje različito značenje, traži se pravo značenje, vrše poređenja, dovode u vezu i druge pravne norme i traže ostvarenja cilja norme.
...

CEO RAD MOŽETE PREUZETI NA SAJTU: WWW.MATURSKIRADOVI.NET