Pojam Solidarnosti | seminarski diplomski

Ovo je pregled DELA TEKSTA rada na temu "Pojam Solidarnosti". Rad ima 7 strana. Ovde je prikazano oko 500 reči izdvojenih iz rada.
Napomena: Rad koji dobjate na e-mail ne izgleda ovako, ovo je samo DEO TEKSTA izvučen iz rada, da bi se video stil pisanja. Radovi koje dobijate na e-mail su uređeni (formatirani) po svim standardima. U tekstu ispod su namerno izostavljeni pojedini segmenti.
Uputstvo o načinu preuzimanja rada možete pročitati OVDE.


Uvod
Solidarnost je u istoriji ljudskih društava uvijek bila oskudan resurs, i po svemu sudeći u svim vremenima privilegovanim grupama ništa nije padalo lakše nego da iznalaze razloge, pripisuju osobenosti, šire interpretacije, kako bi opravdale iskljušivanje drugih iz postojećih sklopova koji garantuju solidarnost zajednice. Još i danas se začudimo kad upravimo pogled na antički polis, u kom je civilizacija jednakosti među priznatim punopravnim građanima dostigla visinu kakva teško da je ikad ponovo domašena, a u robove su pretvarani ne samo oni drugi, već i sopstveni sugrađani, kad bi ratna sreća ili nesreća pružili povoda za to. I danas nas koči užas kad pogledamo slike i izveštaje iz sopstvene nedavne prošlosti koji pokazuju kako su susedi i poznanici istrgnuti iz srca visoko civilizovanog društva, lišeni statusa ljudskosti i pretvoreni u nezaštićene objekte samovolje ljudi koji su istovremeno težili tome da među sobom poštuju visoke norme solidarnosti i uvažavanja. A taj užas raste kad pogledamo razbijenu Jugoslaviju, gdje susjedi i školski drugovi, koji su decenijama mirno živjeli zajedno, pod promjenjenim okolnostima nasrću jedni na druge kao da ne postoji ništa što bi ih još moglo povezivati kao ljude. Pouke koje su ljudi svuda u Evropi skoro pola vijeka, maltene bez protivurečenja, izvlačili iz fašističkog varvarstva nisu, čini se, ostavile za sobom ništa trajno.
U solidarnost među ljudima ne treba se uzdati, ali ona je uvek moguća. U slučaju sumnje to pokazuje osvrt na istoriju osobenosti koje treba da opravdaju otkazivanje ljudske solidarnosti mogu se i izmisliti. A u srećnom slučaju nikakva razlika nije toliko velika da onemogući solidaran zajednički život. "Solidarnost je nepouzdana spona" Tako stvari, izgleda, stoje, i to bez obzira na to da li rječ "solidarnost" zadržavamo za specifične moderne forme povezivanja u zajednicama ili je koristimo u univerzalnom smislu.
1. Pojam i koncept solidarnosti
Karl Oto Hondrih i Klaudija Koh-Arcberger ukazali su na to da je pojam solidarnosti, onako kako ga koristimo za smjernice u delanju u društvima današnjice, pojam suštinski vezan za moderna društva. Solidarnost se pojavljuje kao pojam-naslednik, protivriječan i problematičan, za etičke vidove života, za njihovu energiju socijalnog povezivanja u uslovima delanja svojstvenim modernom društvu.
U premodernim društvima stopile su se vezivne energije koje su podsticale uzorno delanje i sadržaji ka kojima su one bile usmjerene, jer je njihovo važenje bilo nezavisno od pristanka pojedinca, a uz to i oduvijek obavezujuće otelovljeno u spletu socijalnih odnosa svakodnevnog života. Solidarnost, u uslovima individualne autonomije u modernim društvima, podražava način delovanja moralnosti onoliko koliko je to još moguće. Nezavisno od neposredne individualne koristi . u svakom slučaju nikad potpuno u njenoj službi, ona mobiliže vezivne energije društva radi ostvarenja zajedničkih ciljeva ili interesa drugih. Hoće li se te energije potpomagati, na koje će se ciljeve proširiti, postaje predmet odluke autonomne individue . Doduše, nikad nezavisno od socijalno-kulturnog konteksta u kom ona mora da se donese. Solidarnost u modernism društvima stoga postaje nepouzdan ključni resurs.
Kako se obim i usmjerenje solidarnosti razvija u društvu samo u onoj mjeri u kojoj može da se prodene kroz iglene uči autonomnih odluka pojedinačnog subjekta, njeno javljanje je neizvesno a njen doprinos društvenoj i političkoj integraciji društva u načelu problematičan. U premodernim vremenima, kada je njenu djelotvornost u društveno utvrđenoj, večinom usko ograničenoj formi jemčio onaj specifičan spoj dobrovoljnosti i prinude, morala i zakona, koristi i poslušništva koji je opisao Hondrih, ona nije morala da se posebno imenuje kao norma. Međutim, u moderna vremena nisu postali neizvjesni samo njen pravac i delokrug, nego i samo njeno aktiviranje. Solidarnost se mora tematizovati kao socijalna vezivna energija i normativno imenovati kao vrlina. To je karakteristično za njenu osobenu dvostruku ulogu, da se istovremeno podrazumijeva kao u načelu raspoloživa energija koja omogućuje praktikovanje socijalnih i političkih vrlina, a da sa druge strane tek treba da se utemelji kao vrlina.
...

CEO RAD MOŽETE PREUZETI NA SAJTU: WWW.MATURSKIRADOVI.NET