Prevencija kriminaliteta | seminarski diplomski

Ovo je pregled DELA TEKSTA rada na temu "Prevencija kriminaliteta". Rad ima 18 strana. Ovde je prikazano oko 500 reči izdvojenih iz rada.
Napomena: Rad koji dobjate na e-mail ne izgleda ovako, ovo je samo DEO TEKSTA izvučen iz rada, da bi se video stil pisanja. Radovi koje dobijate na e-mail su uređeni (formatirani) po svim standardima. U tekstu ispod su namerno izostavljeni pojedini segmenti.
Uputstvo o načinu preuzimanja rada možete pročitati OVDE.

UNIVERZITET SINERGIJA
BIJELJINA
FAKULTET ZA BEZBJEDNOST I ZAŠTITU
BANJA LUKA
Tema seminarskog rada
- JAVNOST KAO FAKTOR PREVENCIJE -
Banja Luka, Jul 2013. godine
S a d r ž a j :
Uvod 3
1. Javnost kao faktor prevencije 4
2 . Različiti programi građanske prevencije protiv kriminaliteta 7
3. Građansko djelovanje uz saradnju lokalne zajednice 9
4 . Orijentacija građana na rješavanje problema kriminala 14
5. Teorija razbijenih prozora 16
Zaključak 18
Literatura 19
Uvod
Kriminalistika kao praktična disciplina najvećim dijelom ispoljava se u neposrednoj praksi građana i to uglavnom postdeliktno. Znači, ona se realizuje tek kada se krivično djelo izvrši, odnosno kada je nastupila kriminalna posljedica, kao djelatnost neophodna da se otkriju delikt i izvršilac, a kriminalni događaj rasvijetli u cjelini. Dakle, u praktičnoj primjeni kriminalistika ima dvije osnovne karakteristike realizuje se skoro isključivo u praksi građana i to kada kriminalni događaj nastane.
Kriminalistika, koja je po sadržaju i kreativnim mogućnostima mnogo šira od zakonskih normi, u praktičnoj realizaciji obično ne izlazi iz dokaznog zakonskog okvira iako postoje velike mogućnosti za njeno eksponiranje, čak i kada nisu stečeni ni osnovi sumnje o krivičnom djelu i izvršiocu. Jedan od značajnih nedostataka današnje kriminalistike je u njenoj ograničenosti zakonskim normama. Ona je najvećim dijelom usmjerena na postdeliktno postupanje .
Kriminalistiku kao naučnu i praktičnu djelatnost treba posmatrati u kontekstu društvenih odnosa i društvenih potreba prema kojima je njen cilj da se kriminalitet smanji, ili preciznije, da se dovede u neki društveno podnošljiv obim i sadržaj. Kao nauka, kriminalistika se mora posmatrati i u odnosu i u sadejstvu sa drugim naukama koje za predmet imaju kriminalitet (krivično pravo, materijalno i procesno, kriminologija, penologija, viktimologija, sudska medicina, kriminalna politika).
Može se sasvim opravdano postaviti pitanje postoji li preventivna kriminalistika i gdje je danas i ubuduće njeno mjesto među kriminalističkim naukama. Uprkos potrebi, za sada ne postoji posebno naučno i teorijski utemeljena kriminalistička nauka koja je usmjerena na sprečavanje vršenja krivičnih djela, koja ima preventivni cilj i metod i preventivni efekat u praktičnom realizovanju. Ako je sprečava nje kriminaliteta kriminalnopolitički cilj svakog društva, onda bi kriminalistička prevencija trebalo da bude osnovni program rada organa kojima je ona djelatnost. Naravno, za sada napor na tom planu treba da bude odmeren, jer je stopa izvršenog kriminaliteta tolika da bi pretjerana prevencija bila necjelishodna kriminalnopolitička mjera u procesu suprotstavljanja kriminalitetu. Za sada je cjelishodno da obje komponente budu u određenoj srazmjeri koja je kriminalnopolitički opravdana.
Ne upuštajući se u prevenciju kriminaliteta u opštem smislu, o čemu je već bilo dovoljno riječi, osvrnutćemo se na one njene nedostatke koji se u punoj mjeri reflektuju i na preventivnu kriminalistiku. Nije nepoznato da u kriminalističkoj nauci već odavno postoje ideje, pa i koncepcije o preventivnoj kriminalistici. Kada je riječ o tim idejama u njima se preventivna kriminalistika često poistovećuje sa pojmom kriminalističke prevencije ili sa onim dijelom postupanja građana koje se može označiti kao primjena pojedinih ovlašćenja, s ciljem da se spriječi vršenje krivičnih djela. Naravno, jedna nauka ili dio nauke ne može se poistovećivati sa praktičnom djelatnošću, pogotovu ako se,kao u ovom slučaju, sužava na građansko područje svog djelovanja. Nužan je naučni prilaz, kao i metodološki koncipiran i teorijski utemeljen sadržaj i predmet iz čega tek treba da proistekne praktična realizacija, takođe zasnovana na istraživanju uzročnosti i manifestovanju kriminaliteta. To znači da preventivna kriminalistika kao dio kriminalističke nauke mora da nađe svoj oslonac u kriminološkoj nauci, a prije svega u njenim etiološkim i fenomenološkim sadržajima, zatim viktimologiji kao nauci o žrtvi i njenoj zaštiti, što je jedan od osnovnih ciljeva prevencije kriminaliteta, ali i preventivne kriminalistike.
...

CEO RAD MOŽETE PREUZETI NA SAJTU: WWW.MATURSKIRADOVI.NET